شيشه را نخستين بار و پيش از هزاره چهارم پيش از ميلاد فينيقي ها ساختند و سپس ملل و اقوام ديگر چون مصريان ، ايرانيان ، هنديان و ديگران نيز موفق به ساخت شيشه شدند.
ظروف شيشه اي به رنگ زرد صدفي با زينتي شبيه به خطوط شکسته موج دار مکشوف دريکي از گورستان هاي لرستان ،( يک گردنبند شيشه اي متعلق به 2250 سال پيش از ميلاد که داراي دانه هاي آبي رنگ است ) متعلق به ناحيه شمال غربي ايران ( قطعات شيشه اي مايل به سبزي که در کاوش هاي باستان شناسي درلرستان ، شوش و حسنلو بدست آمده است و همچنين ديگر قطعه ها و نمونه هاي اندکي از آنها در موزه آبگينه و سفالينه تهران هم موجود است ، نشانگر قدمت اين صنعت ارزنده و اين هنر اصيل در ايران است . جام هاي بلورين و دکمه هاي ظريف شيشه اي به جاي مانده از دوره هخامنشي، نمونه هايي از شيشه هاي دميده در قالب و قطعه هاي زيباي شيشه اي که به گونه اي هنرمندانه تراش داده شده اند ، همگي به دوران ايران باستان تعلق دارند و حاکي از رونق و اعتبار شيشه گري از آغاز تاريخ مدون ايران تا قرن هفتم است هر چند که از شيشه گري دوره اسلامي آگاهي چنداني در دست نيست ، ولي شواهد و نيز نمونه هاي از نقاط مختلف مانند شوش ، ري ، ساوه، و نيشابور، بدست آمده ، نشان مي دهد در دوره مذکور ظروف گوناگون شيشه اي مانند بطري ، قوري ، عطردان ، گلدان و فنجان ساخته مي شده است . قرنهاي پنجم تا هفتم قمري را ميبايد .
اوج صنعت شيشه گري در ايران به حساب آورد زيرا در دوران مذکور ، صنعتگران به شيوه هاي جديدي روي آوردند و استفاده از قالبهاي گوناگون با نقوش برجسته و فرورفته را رواج داده و حک و تراش روي شيشه را نيز براي غناي کارشان به خدمت گرفتند . درهمين دوران است که نقاشي هاي گوناگون از قبيل گلهاي تزئيني ، شکل جانوارن و استفاده از اشعار و آيات قرآن با رنگهاي متنوع ، بعنوان عاملي مکمل وارد شيشه گري دستي ايران مي شود .
در دوره صفويه نيز ظروف مختلف شيشه اي درمناطق مختلف ايران چون اصفهان ، شيراز ، گرگان و جاهاي ديگر ساخته مي شد که درحال حاضر صنعت شيشه گري در ايران با پيشرفت تکنولوژي تحولات چشمگيري نموده است که ظهور صنعت کريستال از اين جمله مي باشد .
نظرات شما عزیزان:
